Uit onderzoek van Eurostat blijkt dat Nederland voorop loopt qua digivaardigheid. ‘Maar dat betekent niet dat we digitaal achterover kunnen leunen’, vindt Roger Tan, sinds 1 januari 2024 digiGO Directeur Projecten & Programma’s. Lees zijn column en ontdek waarom digiGO dringend op zoek blijft naar ‘wakkere partners’.
door Roger Tan, digiGO Directeur Projecten &Programma’s, 26 januari 2024
Een paar weken geleden zag ik in Binnenlands Bestuur het bericht dat uit Eurostat onderzoek blijkt dat Nederlanders in de EU het meest digivaardig zijn. In de leeftijdscategorie van 17 tot 74 beschikt 83% van de Nederlanders over digitale basisvaardigheden. Gemiddeld genomen over alle 27 landen van EU is dat percentage 56%. Geweldig!
Deze week volgde een onderzoek uitgevoerd door het Ministerie van Economische Zaken en Klimaat over de digitale infrastructuur van Nederland – ook die infrastructuur is op dit moment top. De snelle lezer denkt daardoor dat we in Nederland helemaal geen digitaliseringsuitdaging hebben en dat we het gewoon heel lekker doen. Waarom maak ik me dan zo druk om digitale samenwerking in de ontwerp-, bouw-, en techniek (OBT) sector te stimuleren? Ik kan net zo goed op vakantie!
Ik maak me zo druk omdat het nogal verschilt over wat voor soort digitalisering je praat en binnen welke sector je werkt. En omdat het onderzoek een momentopname is in een wereld waarin digitale ontwikkelingen steeds sneller gaan. Dat laatste benadrukte demissionair minister Mickey Adriaansens gelukkig ook bij het onderzoek: Die toppositie is tegelijk een valkuil. Er is op dit moment te weinig prioriteit en aandacht voor investeringen om de digitale diensten van de toekomst te blijven faciliteren.
In de OBT sector zijn we helaas niet nog niet zo ver dat er een goede digitale basis infrastructuur is. We werken nog niet als vanzelfsprekend met elkaar samen op basis van open standaarden voor projecten, materialen, communicatie of bij het uitwisselen van data door de keten heen. En de meer dan 500.000 collega’s in onze sector zijn lang niet allemaal klaar en vaardig om de digitale tools die er zijn effectief in te zetten en te gebruiken. En helaas, ik merk vaak nog dat de nood kennelijk nog niet groot genoeg is in de sector om echt in beweging te komen en digitale samenwerking op grote schaal serieus vorm te gaan geven.
Is het weerstand tegen grote, ingewikkelde, ICT trajecten? Blijven we liever vasthouden aan ingesleten patronen en impliciete afspraken over hoe we dingen al jaren doen? Misschien gewoon niet weten waar je moet beginnen en hoe je dit aanpakt? Of wachten tot een ander het wiel heeft uitgevonden en je de oplossing straks kant-en-klaar van het schap kunt pakken? Ik ben er nog steeds niet achter waar het precies in zit.
Bij digiGO zie ik gelukkig steeds meer partijen met een vraagstuk – in allerlei fasen van digitale verwondering – die onze hulp vragen in de vorm van expertise, tooling of contacten. Daarmee zijn we met elkaar intussen al een aardig netwerk van niet achteroverleunende digitale koplopers die de digitale basis infrastructuur voor de OBT sector concreet aan het bouwen zijn en werkende oplossingen creëren. Maar er zijn altijd meer wakkere partners welkom!